San Fernando
De stad San Fernando ligt in het hart van de baai van Cádiz en is verbonden met Cádiz via een landtong van ongeveer 8 kilometer lang.Het is met de rest van het schiereiland verbonden door de Puente Zuazo. In 2019 had de stad bijna 95.000 inwoners.
Het eiland León, zoals het in de volksmond wordt genoemd, is een droomplek voor de bezoeker vanwege het milde klimaat en het prachtige strand. Omgeven door het natuurpark Bahia de Cádiz ligt het eiland tussen de moerassen, zoutvlakten en duinen.
San Fernando wordt ook wel Flamenco City Island genoemd vanwege de vele flamenco festivals en feesten die er gehouden worden door het jaar heen.
Jaén (stad)
Jaén is de hoofdstad van de gelijknamige provincie en de stad aan de voet van de berg Jabalcuz telde in 2018 ruim 113.000 inwoners.
De stad staat ook wel bekend als de hoofdstad van de olijfolie. De stad is omgeven door olijfboomgaarden en de provincie is de grootste producent van olijfolie in Spanje.
In het hoger gelegen oude centrum van de stad zijn veel tapasbarretjes, die een belangrijk onderdeel vormen van de cultuur in de stad.
Geschiedenis van Jaén
Doordat de stad in een strategische route tussen Europa en Afrika lag werd het al ver voor Christus gekoloniseerd door de Feniciërs. Daarna waren de Carthagen enkele jaren baas in het gebied, het fort van Jaén was toen voor Hannibal.
Cádiz (stad)
Deze provinciehoofdstad in het zuidwesten van Spanje heeft zijn eigen schiereiland. Op een rots die via een smalle landtong met het vasteland is verbonden ligt de stad die onder Napoleon de hoofdstad van het land was.
Het is ideale toeristische bestemming voor liefhebbers van cultuur, kunst, mooi weer en stranden. Een klimaat dat uitnodigt om door de straten te slenteren en te genieten vande zon. Dat kan ook op de prachtige stranden, waarvan sommige nog bijna maagdelijk zijn. De bekendste zijn Playa de la Victoria en La Caleta.
El Barrio de la Viña is een typische wijk in het historische centrum van Cadiz, de plaats om het beroemde plaatselijke gerecht makreel met piriñaca te proeven. Het kijkt uit over de zee bij La Caleta. De wijk La Viña is de bakermat van het carnaval van Cádiz.
Algeciras
Net boven Gibraltar in de provincie Cádiz ligt de havenplaats Algeciras, met ongeveer 122000 inwoners in 2019 de tweede stad van de provincie en helaas de laatste jaren vooral in het nieuws vanwege de drugshandel.
In 2020 werd maar liefst 50.000 kilo hasj en 14.000 kilo coke onderschept in de haven van Algeciras, maar dat is waarschijnlijk maar een topje van de ijsberg, want de politite en douane kunnen de grote toestroom van criminelen niet aan.
Rijk van flora en fauna is het rivierbekken van de Miel-rivier in het natuurpark Alcornocales, met de La Chorrera-waterval, molens en restanten van de wegen die in de Middeleeuwen werden gebruikt als routes over de bergen.
Dos Hermanas
Net onder de hoofdstad ligt de op één na grootste stad van de provincie Sevilla. Dos Hermanas had in ongeveer 134.000 inwoners en valt onder de comarca Metropolitana de Sevilla.
De gemeente heeft een totaaloppervlakte van 159 km² en grenst aan de rivier de Gualdalquivir en staat bekend om zijn olijven (een gezegde uit de streek luidt dat de beste olijf ter wereld de olijf is die de Giralda bij zijn geboorte heeft gezien).
Belangrijk voor de stad is de industriële ontwikkeling die wordt benadrukt doordat de stad behoort tot de Sevilla Development Pole. Door zijn ligging langs de snelweg die Sevilla met Cádiz verbindt is de stad een ideale plek voor bedrijven uit Andalusië om zich te vestigen.
Marbella
Bij Marbella komt meteen de gedachte aan het mondaine leven naar voren. Deze kustgemeente ligt ongeveer 60km ten westen van de stad Málaga in de gelijknamige provincie en is bekend vanwege de jetset die er graag tijd spendeert.
De stad heeft ruim 141000 inwoners (2018), waarvan circa 30% buitenlanders en ligt aan de Costa del Sol. De spil van de stad is voor veel mensen de jachthaven waar de welgestelde medemens zich graag laat zijn op een jacht of in een snelle auto.
Maar Marbella is in werkelijkheid natuurlijk veel meer dan dat. Bijna 28km aan kustlijn en liggend aan de voet van de Sierra Blanca (met daarachter de nog imposantere Sierra de las Nieves).
Huelva (stad)
De hoofdstad van de meest zuidwestelijke provincie van Andalusië had in 2018 bijna 145000 inwoners en ligt aan de "Tierra Llana", de rivierdelta van de rivieren Tinto en Odiel.
In de negentiende en twintigste eeuw hebben Britse bedrijven ijzer, goud en koper gewonnen 30km ten noorden van de stad, dit heeft het prachtige "Parque Minero de Riotinto" opgeleverd, waar je de prachtige landschappen en de rode rivier kunt bekijken.
Dezelfde Rio Tinto scheidt de stad Huelva van de gemeente Palos de la Frontera, vanwaar Columbus in 1492 zijn reis naar Amerika begon. Replica's van de drie schepen waarmee hij destijds het ruime sop koos liggen daar aan de Muelle de las Carabelas.
Málaga (stad)
Helaas kennen veel mensen de hoofdstad ven de gelijknamige provincie alleen omdat ze er wel eens geland zijn. Na aankomst op de luchthaven wordt de stad verlaten om naar een zonovergoten vakantiebestemming aan de Costa del Sol te gaan en pas een paar uur voor de terugvlucht weer terug in Málaga te arriveren.
Dat is wel erg jammer, want de stad heeft veel te bieden, Haar rijke historie en cultuur, de prachtige stranden en de passie van haar inwoners zijn daar mooie voorbeelden van. Het stadscentrum heeft een oppervlakte van bijna 400 km².
Met ruim 590.000 inwoners is Málaga in 2018 na Sevilla de grootste stad van Andalusië. Vanuit de stad kun je rondreizen maken door Andalusië of juist lekker in de stad vertoeven en daar genieten van het heerlijke weer.
Sevilla (stad)
In 2018 verkoos het reismagazine Lonely Planet Sevilla tot de nummer 1 van de wereld in de categorie steden. Lonely Planet stelt: "In de afgelopen 10 jaar heeft Sevilla zichzelf getransformeerd. Ooit een metropool met verkeersopstoppingen die op zijn historische lauweren rustte, is Sevilla nu uitgegroeid tot een stad van fietsen en trams, die graag zijn artistieke verleden nieuw leven wil inblazen."
Met bijna 690.000 inwoners in 2020 is Sevilla qua bevolking de grootste stad van Andalusië en de stad staat bekend vanwege het leven op de straat, Sevilla bruist en op de pleinen en in de bars kun je genieten van het leven, het aroma van de tapas zweeft door de straten.
Jerez de la Frontera
Met bijna 213000 inwoners in 2019 is dit de grootste stad van de provincie Cádiz, de stad heeft bijna 100.000 inwoners meer dan de hoofdstad Cádiz zelf en ligt zo'n 10 kilometer ten noordoosten van de Bahia de Cádiz.
De stad behoort tot de comarca Campiña de Jerez en beslaat bijna 1200 km² waarmee het één van de grotere gemeenten van Spanje is. De stad bevindt zich 56 meter boven zeeniveau. Het ligt aan de rivier de Guadalete in de Guadalquivir-vallei.
De stad staat bekend om haar shows met Andalusische paarden, haar rijke sherryhistorie en het wordt de hoofdstad van de Flamenco genoemd..
Granada (stad)
De hoofdstad van de provincie Granada had in 2918 ruim 232000 inwoners en staat het meest bekend om het Alhambra, een fort en paleis met een totale oppervlakte van maarliefst 140.000 m².
Het Alhambra is vooral bekend vanwege de Moorse kunst die er in grote hoeveelheden te vinden is. Kunstliefhebbers en -studenten uit de hele wereld komen om het Alhambra te bewonderen..
Geschiedenis Granada
De oorsprong van de naam van de stad staat niet helemaal vast, het zou kunnen komen van het Latijnse woord granatum (vrucht van de granaatappel) of van het Arabische gar-anat (stad van pelgrims), maar de naam duikt voor het eerst op in de 11e eeuw.
De stad was 15 eeuwen daarvoor al gesticht door de Iberiërs, die naar verluidt de eerste nederzettingen hadden op de plaats waar later de stad verrees. Twee eeuwen voor Christus werd de stad veroverd door de Romeinen die er ruim 700 jaar de scepter zwaaiden totdat de Visgoten het overnamen en een vestingmuur om de stad bouwden.
Córdoba (stad)
De hoofdstad van de gelijknamige provincie telde in 2020 ruim 326000 inwoners en is ongeveer het geografische middelpunt van Andalusië.
Met maandenlange periodes met dagen boven de 35 graden staat het bekend als de warmste stad van Europa, Het is een stad met een hele rijke historie en een veelvoud aan monumenten en historische bezienswaardigheden, een waar walhalla voor de cultuurliefhebber.
De stad kreeg van de Romeinse generaal Marco Claudio Marcelo de naam 'Corduba', wat zoveel betekende als heuvel bij de rivier. De stad ligt dan ook aan de rivier Guadalquivir en ligt 122 meter boven zeeniveau aan de voet van de Sierra Morena.
Kunstmatig intelligent
Gestuurd door mechanische neuronen,
dichtbij en toch mijlenver verwijderd.
Onmachtig schuilend achter automatismen,
te vaak voor de omgeving weggecijferd.
Een masker van begrip en verstand.
waarachter een berg aan emotie is begraven.
Denken is geen voelen, voelen is geen denken,
bewust afstand in een waas van kennis bewaren.
Meningloos gevaarte
De mensen die mij kennen weten dat ik overal een mening over heb. En dat ik de hinderlijke eigenschap heb deze niet onder stoelen of banken te steken. Misschien is het eerlijker om te zeggen dat ik ronduit eigenwijs ben en dat mensen met goede argumenten moeten komen om me te overtuigen.
Nog niet zo heel lang geleden was bijna iedereen zo, we hadden ons eigen gelijk en als je in een diepgaande discussie ging kwam je allebei met argumenten en luisterde je naar elkaar om te kijken of de ander misschien ook wel ergens een punt had.
Soms stelde je je mening dan zelfs bij, dat was een teken van kracht en niet van zwakte. Durven toegeven dat je een mens was en in staat was naar anderen te luisteren en ook daadwerkelijk te horen wat ze te zeggen hadden. Ergens in de laatste jaren is dit echter in onmin geraakt. Het begon misschien wel in de politiek, waar mensen die hun mening bij durfden te stellen als ze door mensen overtuigd werden ineens een 'draaikont' werden genoemd.
De volksvertegenwoordiging die wij gingen kiezen had een 'rechte rug' als ze halsstarrig en stijfkoppig aan hun mening vasthielden en waren zwak als ze toe durfden te geven dat ze ernaast hadden gezeten.
Persoonlijk vind ik dat de politiek daardoor steeds verder van de mensen af komt te staan, maar we doen het zelf, door vooral te stemmen op mensen die goed zijn in het gooien met oneliners in plaats van op mensen die hun mening funderen met argumenten. Dat is het voordeel van democratie, doordat we ze zelf kiezen krijgen we de politieke leiders die we verdienen.
Vriendschap sluiten met de stilte
Tot voor een paar jaar geleden dacht ik nooit zo na over stilte, geluid is immers iets wat zich veel meer opdringt en opvallender leidt tot verrukking (muziek) of irritatie (herrie). Vanaf het moment dat ik me meer bewust werd van de wonderlijke macht van de stilte heeft deze me echter gefascineerd, zeker tijdens en na mijn stiltereis van inmiddels alweer vijf jaar geleden.
Toen maakte ik voor het eerst uitgebreid kennis met de stilte en de kracht daarvan. Ik merkte dat stilte me meer kon leren dan welk gesprek ook. In de stilte komt vanzelf het moment om alles wat zich in je leven af heeft gespeeld vorm te geven, in al zijn puurheid en zonder dat je erover hoeft te oordelen.
Als je maar lang genoeg in stilte bent komen er zaken uit je onderbewuste naar boven die je leren over jezelf, je hebt gevoelens over zaken waarvan je niet eens wist dat ze je (nog) bezig hielden en er is tijd om die gevoelens met respect te behandelen.
Ook in andere situaties kan stilte je veel leren. Denk aan een gesprek met iemand die je net kent, als er een stilte valt kan die bij de ene persoon heel ongemakkelijk voelen terwijl het bij de andere juist goed voelt, alsof de stilte er is om de omgeving en de mensen daarin te benadrukken.
Na de prik
Nu de vaccinatie eindelijk dichterbij gaat komen is het tijd voor wat vrolijke gedachten, welke dingen wil je gaan doen zo gauw je weer alles kunt doen zonder andere mensen te kunnen besmetten?
Ik heb wel een aantal dingen die ik heel graag zou willen doen. Allereerst zou ik het heerlijk vinden om met de familie bij elkaar te komen en elkaar een heerlijke knuffel te kunnen geven, het ultieme samen-gevoel weer terugvinden.
Een andere droom is weer op vakantie kunnen, een paar weken uit de vertrouwde omgeving naar een warm land, ook weer eens mensen om me heen die geen Nederlands spreken. Gewoon even vluchten uit het dagelijkse bestaan dat zich het laatste jaar op een paar m² heeft afgespeeld.
En natuurlijk is er de live muziek die ik mis. Een bandje met goede muziek, gezellige mensen en een drankje erbij, lekker dansen en veel te laat thuis komen. De volgende dag spijt hebben en onder een dekentje op de bank uit eigen keuze een dagje in quarantaine gaan.
En dan zijn er natuurlijk komende zomer weer de festivals, wat is er mooier dan dat. Heerlijk met bekenden naar muziek luisteren, genieten van de sfeer, naar de mensen om je heen Kijken naar andere mensen die gelukkig zijn, nieuwe mensen leren kennen, samen zijn met mensen die net zo gek zijn als ik. Dat is voor mij een ultiem geluksgevoel.
Jezelf vermaken
Zelf ben ik iemand die de rust wel kan waarderen, ik hoorde pas iemand praten over intrinsieke luiheid, misschien is dat zelfs wel wat ik ben, intrinsiek lui. Het klinkt in ieder geval interessanter dan dat ik een lambal ben.
Voor anderen is de rust erg moeilijk. Mijn dochter van 17 heeft het maar moeilijk met de corona, ze wil vooral bezig zijn met het beleven van dingen. Ze wil eigenlijk het liefste met veel vrienden samen zijn en omdat dat niet kan dan maar leuke dingen doen.
Maar nu de bioscopen, zwembaden, ijsbanen en winkels dicht zijn is dat wel extra moeilijk. Vooral ook als je vader je ook nog eens verbied om in de keuken te voetballen (de TL buizen in de keuken zijn eerder al gesneuveld).
Dan zou je zeggen, lees een boek of kijk een serie op Netflix, dat is op zich een prima optie voor intrinsiek luie mensen zoals ik, maar mijn dochter heeft daar absoluut geen geduld voor, dus dan wordt de wereld heel klein.
Dan is het wel leuk om te zien dat ze uiteindelijk toch nog dingen weet te verzinnen om haar dagelijkse vlogs mee te vullen. Er zit dan ook meer creativiteit in het puntje van haar linkerpink dan in mijn hele lijf geloof ik en daar heb ik bewondering voor.
Een nieuw jaar
Laat ik het maar eens doen, een bespiegeling over het afgelopen jaar, want dingen mogen afgesloten worden voor je aan iets nieuws begint.
Voor velen was 2020 geen jubeljaar, voor mij persoonlijk was het een jaar van verandering. Nadat we begin dit jaar plotseling te maken kregen met de corona, die ervoor heeft gezorgd dat ik het jaar erg alleen heb doorgebracht zag ik op doordeweekse dagen alleen af en toe een supermarkt van binnen. Tot oktober was er nog het contact op het werk en in de zomer ging ik bijna elke dag wandelen.
Nadat ik op 2 oktober mijn laatste werkdag had werd ook de wandellust hard minder, wat ongetwijfeld ook te maken had met de kortere dagen, ik blijf een hekel hebben aan de donkere winterdagen. Positief waren de digitale bijeenkomsten met een clubje mensen, al blijft het natuurlijk surrogaat ten opzichte van elkaar in het echt zien.
Eind november begon ik aan een opleiding. Het is een erg interessante en leuke opleiding, het is alleen wel te merken dat sommige mensen al veel dieper in de stof zitten doordat ze al werkzaam zijn in de sector terwijl anderen (zoals ik) die zich om willen laten scholen een hele inhaalslag te maken hebben, het wordt een enerverende weg die een bergachtig karakter gaat hebben. Maar voorlopig is het een uitdaging waar ik zin in heb.
De laatste maand van 2020 kende daarnaast de nodige spanningen, waardoor de feestdagen wat minder vrolijk verliepen dan vooraf gepland. Uiteindelijk hebben we de decembermaand afgesloten en gaan we nu vooruit kijken.
Kijkje in mijn hoofd
Mentaal rusteloos en fysiek lusteloos, geestelijk ben ik zoekende terwijl ik lichamelijk versteend lijk.
Al de dingen die ik me had voorgenomen te gaan doen zo gauw ik meer tijd had, ze komen niet uit mijn vingers, Daar waar de urgentie toeneemt om actie te ondernemen lijkt de verlamming toe te slaan en borrelen er steeds meer ideeën op in mijn hoofd die nergens toe leiden.
Waar ik eerst dagelijks een wandeling maakte, kom ik nu met moeite eens per week in de benen en voelt het op die manier verlaten van mijn cocon als een bedreiging, als een vorm van onnodige onrust. Alleen is het veilig, binnen is de rust, misschien is het een fase die ik nodig heb om weer op te laden.
Ruim twintig jaar aan automatismen is weg gevallen en daar moet ik overduidelijk meer aan wennen dan ik gedacht had.
Ik zou immers een weekje vakantie nemen en dan elke dag solliciteren, leren, bewegen, opruimen en afvallen, tot nu toe heb ik op al die vlakken het tegenovergestelde klaargespeeld. Misschien moet ik iets minder hooi op mijn vork nemen.
Cocon
Soms ben ik net een rups, dan verdwijn ik voor langere tijd in mijn cocon. Ik ga zitten denken over verleden, heden en toekomst en kijk dan waar ik uit kom. Het is geen piekeren, maar het er staat wel een tijdelijke muur tussen de buitenwereld en mezelf.
Momenteel is weer zo'n periode dat ik duik, denk, overweeg. Puzzelstukjes uit het verleden vallen op zijn plaats waardoor ik dingen een plaats kan geven, het verleden ziet er heel anders uit als je er met de kennis van nu op terug kijkt en het geeft me de mogelijkheid om dingen te beoordelen zoals ik dat in destijds niet kon. Dat geeft rust.
Het heden staart me aan en daagt me uit, de vrijheid om even niets te hoeven doen dreigt soms te ontaarden in lui zijn. Maar de bevrijding uit een jarenlange structuur heeft tijd nodig en die weg is heuvelachtig. Die weg bewandelen is mezelf weer ontmoeten, hij voert langs mijn angsten, mijn vreugdes en misschien wel langs een onvermoede creativiteit.
En terug naar het Nederlands
Zo, dat had ik dus al snel bekeken. Schrijven in het Spaans komt voor mij te vroeg. Als ik een stukje in het Spaans wil maken ben ik een paar uur bezig met een paar zinnen, omdat ik nog teveel op moet zoeken. Er zijn dus vast snellere manieren om het Spaans beter onder de knie te krijgen en bovendien is het spelen met woorden met een beperkte woordenschat bijna niet mogelijk
Ik wil de komende tijd proberen toch een paar keer per week een blogje te plaatsen, zo lang ik nog op zoek naar nieuw werk of een nieuwe studie ben heb ik daar tussen het leren coderen en het solliciteren wel tijd voor als ik het gewoon in het Nederlands doe.
De eerste week van mijn vrije tijd heb ik geprobeerd om wat rust te vinden. In de tussentijd heb ik van al mijn lopende sollicitaties te horen gekregen dat een eerste gesprek er niet in zit, er zit helaas nog geen bedrijf tussen dat eerlijk heeft durven te zeggen dat ze op zoek zijn naar een jongere medewerker. ik vraag me ook af of bedrijven zich realiseren dat mensen van 50 tegenwoordig ook nog bijna 20 jaar door moeten en dat het dus niet zo is dat ze vijf jaar nadat je ze hebt aangenomen met de VUT gaan. Ik kan écht nog jaaaaren mee.
Tiempo para pensar
Tiempo para ti también significa tiempo para pensar, una de mis especialidades, aunque eso no lo me gusta siempre.
En primer lugar, piensa en el pasado, intenta colocar cosas que no he procesado. Noto que algunas cosas toman mucho más tiempo del que les ha dedo. Tengo que tomar las piezas separadas de Arnt y volver a ensamblarlas con cuidado hasta que estan completos de nuevo.
Descubrir que tener un trabajo no es evidente me enfrenta con una nueva verdad. Así que también es hora de pensar en el nuevo empiezo, tengo que hacer un nuevo punto de partida.
Lo mejor de este punto es que puedes construirlo desde cero.No hay ingresos, hay independencia. No es un trabajo que siempre haya estado ahí, pero uno que todavía se puede encontrar. El lugar, el tiempo y la forma aún están por determinar.
La primera semana
El ultimo viernes fue el final de más de 20 años trabajando para una empresa en este pueblo. Es el final de un hermoso período y espero poder empezar de nuevo. Es la primera semana de mi nueva vida!
Espero que en unos años me pueda reír de este texto porque el español es tan malo. Para mi es una manera de seguir desarrollando y espero que no todos se vayan ahora.
Voy a tratar de tomar tiempo todos los días para aprender español, al igual que quiero estudiar todos los días para programar (codar o codificar, no sé cual palabra es correcta). De esta manera quiero tener una mejor oportunidad de conseguir un trabajo en el futuro, en Holanda o en España.
Planeo escribir más de lo que he hecho en los últimos meses, pero no sé si realmente puedo. Quiero escribir sobre mi nuevos empiezo y las cosas que encontraré. Es un viaje nuevo y un viaje desconocido, puede ir en cualquier dirección, buena o mala, pero en todos los sentidos aprendo mucho sobre mí.
En un futuro cercano contaré más sobre los sueños que tengo actualmente y si aún no te he echado, puedes leer sobre ellos.
Crossroads
Op sommige momenten verschijnt er een kruispunt op je levenspad en heb je de kansen om je leven een andere richting te geven. Zo was denk ik mijn stiltereis een duidelijk kruispunt in mijn leven en kreeg ik toen een deel van de inzichten om mijn leven anders in te delen. Alhoewel ik een tijdlang op dat kruispunt heb gestaan ben ik om één of andere reden uiteindelijk toch gewoon rechtdoor gegaan, wellicht omdat dat de meest veilige en bekende weg was.
Naar nu blijkt was het slechts een uitstel van keuzes want zonder aankondiging blijkt het gekozen levenspad uit te komen op een splitsing en moet ik alsnog een keuze gaan maken of ik rechts- of linksaf sla en zal ik eens wat zeggen, ik heb werkelijk geen idéé......
Nadat mijn leven het laatste jaar al door mezelf op verschillende vlakken op zijn kop is gezet mocht ik twee weken geleden van mezelf beginnen aan de tweede helft van mijn leven. Vorige week deed ons bedrijf de mededeling dat onze vestiging in Asten gesloten werd en nu sta ik dus ineens midden op die splitsing. Dit betekent dat ik een richting moet kiezen. Ga ik een opleiding met (op mijn leeftijd relatieve) baangarantie volgen? Neem ik die brede, veilige asfaltweg die tussen grijze vangrails monotoon door het landschap snijdt?
Kwetsbaarheid
Het is voor mij misschien wel de mooiste affirmatie die er bestaat: ik ben kwetsbaar.
Een familielid van me merkte onlangs op, verwijzend naar de vlogs van mijn dochter, dat het hem een wonderlijke ambitie scheen om met persoonlijk nieuws zoveel mogelijk volgers te willen bereiken. Aan de ene kant is dat een begrijpelijke reactie en ik geloof ook niet dat die relatie één-op-één zo ligt. Aan de andere kant is het zo dat ik zelf bewondering heb voor mensen die zich kwetsbaar opstellen, die hun gedrag niet laten bepalen door wat een ander daar van zal vinden.
Ik zie ook in vlogs en op social media dat de berichten van mensen juist het meeste gewaardeerd worden op de momenten dat mensen op hun kwetsbaarst zijn en niet op de (veel talrijkere) momenten dat mensen daar sociaal wenselijk gedrag vertonen. Maar goed, het is niet mijn bedoeling om een stukje te schrijven over het willen hebben van volgers, ik wil het hebben over kwetsbaarheid.
Jezelf kwetsbaar opstellen is in beginsel (voor mij althans) soms beangstigend, het betekent dat je de schaamte over wat je doet of vindt los moet laten en anderen de kans geeft om puur te reageren, doordat je open bent over je gevoel, de plaats waar je het makkelijkste te raken bent.
Dankbaarheid
Het is mislukt, eerder deze week nam ik me nog zo voor om niet te reageren, mensen geloven toch ieder in hun eigen gelijk en vinden bronnen om hun gelijk te vinden. Ik ben niet anders, ik kom tot mijn conclusies dankzij sites als nrc.nl, rijksoverheid.nl, het cbg, de apothekers, virologen en neurologen. Volgens sommige mensen verkondigen die allen fakenews, is het enige doel van de regering het laten sterven van zoveel mogelijk corona-patiënten en is het dom van mij dat ik hen geloof op hun blauwe ogen.
Nou, laat ik je vertellen dat ik onze regering nooit op hun blauwe ogen heb geloofd, dat ik niet gestemd heb op de partijen die in de regering zitten en dat al die partijen (net als overigens alle partijen in ons politieke bestel) een fiks aantal standpunten hebben waar ik niet achter sta.
Maar juist in deze crisis waarin de beleidsmakers toegeven er ook lang niet alles van af te weten en het beleid baseren op de mening van het RIVM (inmiddels ook volgens velen een boevenbende, die er op uit is om massamoord op de NL bevolking te plegen, ze hebben vast gelijk, want daar kan ik niet tegenop argumenteren) en binnen een Outbreak Management Team samen overwegen en proberen het juiste te doen, ben ik onder de indruk. Tot voor een maand of twee geleden had ik me moeilijk voor kunnen stellen dat machthebbers, politici of beleidsmakers in staat zouden zijn hun macht even opzij te zetten en op basis van experts impopulaire besluiten te nemen.
Pagina 17 van 19