Op sommige momenten verschijnt er een kruispunt op je levenspad en heb je de kansen om je leven een andere richting te geven. Zo was denk ik mijn stiltereis een duidelijk kruispunt in mijn leven en kreeg ik toen een deel van de inzichten om mijn leven anders in te delen. Alhoewel ik een tijdlang op dat kruispunt heb gestaan ben ik om één of andere reden uiteindelijk toch gewoon rechtdoor gegaan, wellicht omdat dat de meest veilige en bekende weg was.
Naar nu blijkt was het slechts een uitstel van keuzes want zonder aankondiging blijkt het gekozen levenspad uit te komen op een splitsing en moet ik alsnog een keuze gaan maken of ik rechts- of linksaf sla en zal ik eens wat zeggen, ik heb werkelijk geen idéé......
Nadat mijn leven het laatste jaar al door mezelf op verschillende vlakken op zijn kop is gezet mocht ik twee weken geleden van mezelf beginnen aan de tweede helft van mijn leven. Vorige week deed ons bedrijf de mededeling dat onze vestiging in Asten gesloten werd en nu sta ik dus ineens midden op die splitsing. Dit betekent dat ik een richting moet kiezen. Ga ik een opleiding met (op mijn leeftijd relatieve) baangarantie volgen? Neem ik die brede, veilige asfaltweg die tussen grijze vangrails monotoon door het landschap snijdt?
Of ga ik de andere kant op, zoek ik waar mijn passie ligt en ga ik kijken of ik op dat meanderende zandpad tussen de overhangende wilgen al wandelend in mijn levensonderhoud kan voorzien? En zo ja, waar ligt die passie dan in hemelsnaam? En wat kan ik? Al ruim twintig jaar heb ik op dezelfde arbeidsplaats gezeten, genoten van de zekerheid en de warme collega's en ik heb links en rechts wat opleidingen gedaan, weet van alles een beetje en ben nergens een expert in.
Ik houd van mensen, maar niet van verplicht netwerken. Ik ben een liefhebber van cijfers en analyseren, maar alleen als ik de kans krijg die analyse ook om 
te zetten in toekomstplannen. Ik vind het leuk om plannen om te zetten in marketing, maar ben eigenlijk wars van materialisme. Al met al zit ik gevangen in mijn idealen en principes en wanhopig op zoek naar het juiste pad.
Het stemmetje in mij zegt dat ik mijn hart moet volgen en dat er in de komende weken vanzelf iets naar voren zal komen waar ik me goed in zal voelen, maar mocht jij nu toevallig iemand kennen die op zoek is naar een werknemer die niet heel dom is, graag wil leren en al een heleboel dingen goed kan, maar nog nergens buitengewoon in is, geef me dan gerust een seintje!
Dan ligt er ook nog altijd die weg richting het warme zuiden, die ik eigenlijk al lang genomen zou hebben als ik alleen in het leven stond. Maar die lijkt nu geen optie met de onzekerheden rondom Corona en de onmogelijkheden in het heen en weer reizen.
Verder van Nederland zijn is een stuk minder leuk als de mogelijkheden om naar de mensen die je liefhebt toe te kunnen reizen onzeker worden, dus ook daar gaan we nog eens een nachtje over slapen en bedenken of de droom niet altijd een droom zal blijven of dat het juist nu de tijd is om dingen anders te doen en dromen werkelijkheid te laten worden.
Al met al sta ik dus op die splitsing en mezelf kennende moet ik daar even blijven staan om uiteindelijk ineens te beslissen een pad te kiezen wat ik vervolgens ineens fanatiek ga bewandelen zonder om te kijken.