Afgelopen week was de energie wat minder, de somberheid had een beetje de overhand.
Hoe korter de dagen hoe meer ik verlang naar de zon. 's Morgens in het donker naar het werk en als je klaar bent met werken is het alweer donker. Even checken leert me dat de zon in Andalusië elke dag ongeveer een uur en drie kwartier langer schijnt op het moment, dat is ruim 12 uur per week oftewel gewoon een dag extra zon per week.
Achter de wolken
En dan zelfs als de zon hier schijnt hangt er vaak een somberte over de zon, een mistlaagje dat de sfeer verwintert.
Op andere momenten schijnt de zon net zo mooi, maar is er de kou die ik zo graag mis. De kou die je natuurlijk op bepaalde plekken in Andalusië ook kunt vinden als je de hogere plekken opzoekt, maar daar kun je vluchten naar de relatieve warmte.
Ik weet niet of de somberheid er eerst was en ik het weerspiegel in het weer hier in Nederland of andersom, maar feit is dat ik graag een lekker warm najaarszonnetje op mijn hoofd zou willen voelen neerdalen om het te veranderen.
Gelukkig kwam mijn dochter de afgelopen dag als een zonnetje voorbij in huis om even licht en warmte te brengen, dat bracht in ieder geval de zon die zo node gemist werd
Energie
Hopelijk is er de komende week wat meer energie en kom ik tot wat meer actie, de zon zal het niet komen brengen dus zal ik het zelf moeten doen. Laat ik proberen dingen op te pakken die zijn blijven liggen en we zullen zien of futloosheid ingeruild kan worden voor een stukje innerlijke rust.