Zelf ben ik iemand die de rust wel kan waarderen, ik hoorde pas iemand praten over intrinsieke luiheid, misschien is dat zelfs wel wat ik ben, intrinsiek lui. Het klinkt in ieder geval interessanter dan dat ik een lambal ben.
Voor anderen is de rust erg moeilijk. Mijn dochter van 17 heeft het maar moeilijk met de corona, ze wil vooral bezig zijn met het beleven van dingen. Ze wil eigenlijk het liefste met veel vrienden samen zijn en omdat dat niet kan dan maar leuke dingen doen.
Maar nu de bioscopen, zwembaden, ijsbanen en winkels dicht zijn is dat wel extra moeilijk. Vooral ook als je vader je ook nog eens verbied om in de keuken te voetballen (de TL buizen in de keuken zijn eerder al gesneuveld).
Dan zou je zeggen, lees een boek of kijk een serie op Netflix, dat is op zich een prima optie voor intrinsiek luie mensen zoals ik, maar mijn dochter heeft daar absoluut geen geduld voor, dus dan wordt de wereld heel klein.
Dan is het wel leuk om te zien dat ze uiteindelijk toch nog dingen weet te verzinnen om haar dagelijkse vlogs mee te vullen. Er zit dan ook meer creativiteit in het puntje van haar linkerpink dan in mijn hele lijf geloof ik en daar heb ik bewondering voor.
Digitale wereld
Wat pubers dan weer voor hebben op ons is hun digitale wereld. Waar wij, zeker in hun ogen, beperkt zijn met onze quasi-sociale berichtjes op Facebook zijn zij in staat te leven op het internet. Ze kijken, schrijven, reageren, streamen hun dagelijkse schermtijd (nee, bij mijn dochter van 17 kan ik die niet meer voorschrijven, dat zou zelfmoord zijn) en waar de criticaster zegt dat ze in een andere wereld leven kun je ook zien dat ze met een glimlach op hun gezicht contact houden met de mensen die ze door Corona veel minder kunnen zien.
Alhoewel ze veel in hun schermen verdiept zijn en we daar als ouders veel van kunnen en waarschijnlijk ook moeten vinden, zijn zij degenen die, veel meer dan wij, in de toekomst hun digitale wereld met de normale wereld zullen moeten combineren en het zou enigszins hypocriet zijn als wij oudjes dachten daar als relatieve digibeten richting in zouden kunnen geven.
Wij zijn immers die ouders die vroeger als kind vierkante ogen zouden krijgen omdat we teveel TV zouden kijken. Dat is uiteindelijk ook niet gebeurd, het enige wat er is gebeurd is dat sommigen van ons er een intrinsieke luiheid aan over hebben gehouden....