Mentaal rusteloos en fysiek lusteloos, geestelijk ben ik zoekende terwijl ik lichamelijk versteend lijk.
Al de dingen die ik me had voorgenomen te gaan doen zo gauw ik meer tijd had, ze komen niet uit mijn vingers, Daar waar de urgentie toeneemt om actie te ondernemen lijkt de verlamming toe te slaan en borrelen er steeds meer ideeën op in mijn hoofd die nergens toe leiden.
Waar ik eerst dagelijks een wandeling maakte, kom ik nu met moeite eens per week in de benen en voelt het op die manier verlaten van mijn cocon als een bedreiging, als een vorm van onnodige onrust. Alleen is het veilig, binnen is de rust, misschien is het een fase die ik nodig heb om weer op te laden.
Ruim twintig jaar aan automatismen is weg gevallen en daar moet ik overduidelijk meer aan wennen dan ik gedacht had.
Ik zou immers een weekje vakantie nemen en dan elke dag solliciteren, leren, bewegen, opruimen en afvallen, tot nu toe heb ik op al die vlakken het tegenovergestelde klaargespeeld. Misschien moet ik iets minder hooi op mijn vork nemen.
Het begint met energie, dus het belangrijkste is dat ik die terug ga vinden, als ik immers weer energie heb zal ik alleen maar zin hebben om alle dingen weer aan te pakken. Dat betekent dus dat ik eerst maar eens muziek ga luisteren, de afwisseling van stilte en muziek hebben al meermaals bewezen mij weer aan de praat te krijgen, ze brengen harmonie in mijn hoofd.
Die ordening in mijn hoofd is nodig om de rust te vinden die juist weer aanzet tot actie.
Oh ja, misschien helpt me dat ook om binnenkort weer eens blogs te kunnen schrijven die interessant zijn om te lezen, want veel verder dan dit kijkje in mijn hoofd kom ik op dit moment niet ben ik bang....